Κάθε καλοκαίρι η Ελλάδα φλέγεται. Κάθε καλοκαίρι ένα μέρος της μένει γυμνό. Κάθε καλοκαίρι περιουσίες χάνονται, άνθρωποι κινδυνεύουν, σε κάποιες περιπτώσεις δε, ακόμα χειρότερα, κάποιοι χάνουν τη ζωή τους. Φέτος ήρθε η σειρά της Αττικής. Κινέτα, Ραφήνα, Νέος Βουτζάς, Μάτι, Λευκίμη, Κάλαμος, Πεντέλη, Λουτράκι κτλ. Μέχρι στιγμής ο απολογισμός είναι 20 νεκροί και πολλοί τραυματίες.
Και η εκάστοτε κυβέρνηση μένει απλά θεατής σε ένα έργο τρομακτικό. Οι ευθύνες γίνονται μπαλάκι, μια εδώ μια εκεί, τα κροκοδείλια δάκρυα χύνονται και οι τάχα μου αυστηροί τόνοι ξεκινάνε, για να καταλήξουν στο σημείο μηδέν πάλι. Για άλλη μια χρονιά ουδείς τιμωρείται, ουδείς λαμβάνει την ευθύνη, και ουδείς στην πραγματικότητα αποζημιώνεται. Τα αυθαίρετα χτίζονται παράλληλα μετά τις φωτιές, βίλες και εξοχικά περήφανα κάνουν την εμφάνισή τους.
Ποιο ανθρώπινο χέρι μπορεί να σκορπάει τόσο πόνο; Ποιο ανθρώπινο ον αντέχει να βλέπει άλλα όντα να βασανίζονται, να καίγονται κυριολεκτικά και μεταφορικά; Έχει το δικαίωμα να λέγεται ανθρώπινο ον; Η φύση τιμωρείται και τιμωρεί.
Και μένουν πίσω στάχτες και καπνοί. Μόνο αποκαίδια. Μόνο καταστροφές ανθρώπων, φύσης και περιουσιών. Εύγε άνθρωπε που έβαλες και φέτος φωτιές στην Ελλάδα. Εύγε. Κάποια μέρα θα πληρώσεις όλο αυτόν τον πόνο που σκόρπισες. Μόνο Θεέ μου, ας είναι έρθουν σύντομα οι συνέπειες…
melindasblog 
Leave a Reply