Γράμμα από το μέτωπο!

Γεώργιος Χαλκιόπουλος

«Αγαπημένη μου, αυτά που ζω δεν ξέρω αν μπορώ να στα περιγράψω. Μακάρι να μην ήμουν εδώ για να χρειαζόταν να σου γράψω αυτό το γράμμα. Αλήθεια πόσες μέρες είμαι δω; Ο χρόνος έχει χαθεί. Οι σύντροφοί μου, οι περισσότεροι, έχουν χαθεί. Δεν θέλω να χαθώ και γω γιατί δεν θέλω να σε χάσω. Δεν θέλω να χαθώ γιατί δεν θέλω να σε κάνω να κλάψεις. Όχι, δεν το θέλω αυτό αγαπημένη μου. Δε με νοιάζει για μένα. Αλήθεια πόσες μέρες είμαι εδώ; Νομίζω χθες, όσο μπόρεσα να κλείσω μια στάλα τα μάτια μου, σε ονειρεύτηκα. Ναι, ήρθες στον ύπνο μου και μου χαμογελούσες. Τι όμορφα που ήταν! Πόσο όμορφη ήσουν, πόσο όμορφη είσαι… τα καστανά σου τα μαλλιά, το λαμπερό το πρόσωπό σου, πιο ωραία από τις κούκλες σου, το στέμμα πριγκήπισσά μου είναι δικό σου… Να μου προσέχεις… Σ΄αγαπώ»…