Το τραγούδι έχει τη δική του ιστορία part 20: Η ιστορία πίσω από το «Μόχα» του Παύλου Παυλίδη…

Η μουσική είναι η ζωή μας. Για εμάς που την αγαπάμε πολύ. Αλλά και για όσους δεν την αγαπάνε τόσο η μουσική είναι πάλι μέσα στη ζωή τους. Όταν μια μελωδική μουσική παντρεύεται με έναν υπέροχο στίχο τότε το αποτέλεσμα είναι ένα τραγούδι αριστούργημα, μια τέχνη.

Υπάρχουν τραγούδια ευχάριστα, χαρούμενα, που σου αφήνουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο. Είναι και άλλα που είναι μελαγχολικά, που αφήνουν μια θλίψη στο πρόσωπο. Είτε ανήκουν στην πρώτη, είτε στη δεύτερη κατηγορία, έχουν ένα κοινό θα λέγαμε. Το αστείρευτο ταλέντο και τη δεξιοτεχνία του στιχουργού, του μουσικού, και έπειτα του ερμηνευτή τους, που με την δική του ιδιαίτερη χροιά τα εγχαράζει βαθιά στη μνήμη μας. Υπάρχουν τραγούδια που γράφτηκαν με αφορμή ένα συγκεκριμένο γεγονός ή ένα συγκεκριμένο πρόσωπο και αυτό ανεβάζει πιο πολύ ένα τραγούδι γιατί οι στίχοι είναι μια αληθινή ιστορία.

Μόχα – Παύλος Παυλίδης 

Το τραγούδι αυτό περιλαμβάνεται στο δίσκο “Αφού λοιπόν ξεχάστηκα εδώ πέρα”. Ο δίσκος αυτός πέρα από όλα τα εκπληκτικά τραγούδια που είχε, είχε και το “Μόχα”.

Σε μία συνέντευξή το Μάιο του 2004 ο Παύλος Παυλίδης είχε πει:

«Είναι παράξενη ιστορία. Το κομμάτι αυτό γράφτηκε καθ’ οδόν, σ’ ένα ταξίδι στην άγονη γραμμή. Είχα γράψει το πρώτο κουπλέ και έτσι όπως καθόμουν στην καμπίνα σκέφτηκα ότι ήταν η πρώτη φορά που μιλάω για έναν ήρωα, που θα ήθελα να έχει όνομα. Κι ενώ το ποίημα μιλάει για ένα φανταστικό πρόσωπο, το οποίο υποτίθεται ότι είναι ναύτης, ακριβώς μπροστά μου είχα ένα βιβλίο με τον τίτλο Μόχα ο Τρελός, Μόχα ο Σοφός. Εγώ δεν ήξερα καν για ποιο πράγμα μιλάει αυτό το βιβλίο και συνέχισα, τέλος πάντων, με αυτή τη φράση τα στιχάκια που έγραφα και έφτασα και στο τέλος του κομματιού. Μετά άνοιξα το βιβλίο και διαπίστωσα ότι ο Μόχα ήταν ένας τύπος που είχε πεθάνει από τα βασανιστήρια σε μια φυλακή κάποιας αφρικάνικης χούντας – νομίζω στη Νιγηρία, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Φαντάζομαι ότι είναι το υποκοριστικό του Μοχάμετ. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, καταδικάστηκε επειδή κάθε φορά που είχε κάτι σημαντικό στο μυαλό του έβγαινε στο δρόμο και το φώναζε – εξ ου και ο τίτλος – παρατσούκλι του βιβλίου Μόχα ο Τρελός, Μόχα ο Σοφός».

Ας ακούσουμε αυτό το υπέροχο τραγούδι…