Το τραγούδι έχει τη δική του ιστορία part 2: Η συγκινητική ιστορία πίσω από την «Ελένη» της Άννας Βίση!

Η μουσική είναι η ζωή μας. Για εμάς που την αγαπάμε πολύ. Αλλά και για όσους δεν την αγαπάνε τόσο η μουσική πάλι είναι μέσα στη ζωή τους. Όταν μια μελωδική μουσική παντρεύεται με έναν υπέροχο στίχο τότε το αποτέλεσμα είναι ένα αριστουργηματικό τραγούδι, μια τέχνη.

Υπάρχουν τραγούδια ευχάριστα, χαρούμενα, που σου αφήνουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο. Είναι και άλλα που είναι μελαγχολικά, που αφήνουν μια θλίψη στο πρόσωπο. Είτε ανήκουν στην πρώτη, είτε στη δεύτερη κατηγορία, έχουν ένα κοινό θα λέγαμε. Το αστείρευτο ταλέντο και τη δεξιοτεχνία του στιχουργού, του μουσικού, και έπειτα του ερμηνευτή τους, που με την δική του ιδιαίτερη χροιά τα εγχαράζει βαθιά στη μνήμη μας. Υπάρχουν τραγούδια που γράφτηκαν με αφορμή ένα συγκεκριμένο γεγονός ή ένα συγκεκριμένο πρόσωπο και αυτό ανεβάζει πιο πολύ ένα τραγούδι γιατί είναι αληθινή ιστορία οι στίχοι.

Το δεύτερο τραγούδι που έψαξα να βρω την ιστορία από πίσω του είναι προσωπικά το αγαπημένο μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να το ακούσω και να μην κλάψω από συγκίνηση, όσο χαρούμενη διάθεση και να είχα δευτερόλεπτα πριν. Μιλάω για το μοναδικό «Ελένη» της Άννας Βίσση, σε στίχους και μουσική του Νίκου Καρβέλα.

Το τραγούδι γράφτηκε για ένα νέο κορίτσι όλο όνειρα, την Ελένη από την Οιχαλία Τρικάλων, η οποία πέθανε το 1995 από μεσογειακή αναιμία. Η 19χρονη Ελένη υπήρξε μεγάλη θαυμάστρια της Άννας Βίσση και μεγάλη της επιθυμία ήταν να γνωρίσει την τραγουδίστρια, πράγμα που συνέβη. Όταν πέθανε η Ελένη, οι άλλες δυο φίλες της (όπου και οι τρεις έπασχαν από την ίδια ασθένεια και πάλευαν όλες μαζί), ζήτησαν από την τραγουδίστρια να γράψει ένα τραγούδι για τη φίλη τους. Ο Νίκος Καρβέλας το έγραψε μέσα σε λίγα λεπτά και έτσι αφιερώθηκε στη γλυκιά Ελένη.

Η Άννα Βίσση είχε πει για την Ελένη, μετά το θάνατό της το εξής: «Τη θυμάμαι και χαμογελώ. Ήταν 19 ετών, ένα κορίτσι αδύναμο. Δεν κατάφερε να αντισταθεί στην αρρώστια της. Με ήθελε πάντα κοντά της. Βρέθηκα σε αυτή την άτυχη στιγμή και έζησα τι πέρασε αυτό το κορίτσι. Θυμάμαι είχε δύναμη. Αυτό για μένα είναι ένα μήνυμα. Μου έδωσε κουράγιο».

Το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους ανθρώπους που ζουν το μαρτύριο της μάχης ενάντια στις θανατηφόρες ασθένειες. Πριν λίγα χρόνια πέθανε και το δεύτερο κορίτσι της παρέας, η Ζωή Παπαποστόλου, η φίλη της Ελένης που ζήτησε να γραφτεί το τραγούδι 18 χρόνια πριν. Πάλεψε γενναία να κρατηθεί στη ζωή και έφυγε με ένα χαμόγελο.