Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Γιάννη Μπλέτα: «Όλα γίνονται για κάποιον λόγο»

Ο νεαρός σκηνοθέτης Γιάννης Μπλέτας έρχεται στο melindasblog και απαντά σε εννέα ερωτήσεις.

 

Είσαι απόφοιτος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και υποκριτικής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Ποια τα εφόδια που σου έδωσαν οι σχολές αυτές στη ζωή σου;

Πολύ σημαντικά τα εφόδια και του Πανεπιστημίου Κρήτης, αλλά και της δραματικής σχολής, η οποία σε βάζει στα δύσκολα, σχεδόν αμέσως.  Η σχολή της Φιλολογίας με βοήθησε αρκετά στο να μάθω να μελετώ σωστά τα κείμενα, θεατρικά ή λογοτεχνία. Μου έδωσε τη δυνατότητα να μάθω να γράφω σωστά. Ήρθα σε πρώτη επαφή με το Αρχαίο Δράμα. Αυτό που έμαθα τώρα, στην δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης είναι ότι όλα είναι θέμα δουλειάς. Ακόμη κι αν υπάρχει ,μια καλή πρώτη ύλη αν δεν την δουλέψεις, δε θα πας παρακάτω. Κάτι βασικό επίσης που κράτησα σαν εφόδιο, είναι το να αφήνεις να σου ασκούν κριτική και να αντέχεις σε αυτό. Στην αρχή είναι πολύ δύσκολο, αλλά από ένα σημείο και μετά συνηθίζεις. Επίσης , μέσω της δραματικής σχολής ήρθα σε πρώτη επαφή με τη σκηνοθεσία. Έτσι ενώ τελείωσα τη δραματική σχολή για να είμαι ηθοποιός, έγινα σκηνοθέτης τελικά.

Οι σπουδές σου στο London Film School ποια συν σου έδωσαν στο επάγγελμά σου;

Αρχικά το ότι κατάφερα να δω κι άλλα πράγματα, τον τρόπο δουλειάς σκηνοθετών από όλες τις χώρες του κόσμου. Η ειδίκευση είναι κάτι που χρειάζεται στις μέρες μας.

Πες μας λίγα λόγια για το «παιδί» σου… την Ble Productions.

Είναι μια εταιρεία παραγωγής, που λειτουργεί περίπου 8 μήνες, με έδρα το Ρέθυμνο της Κρήτης. Ήταν μια σκέψη που είχα αρκετά χρόνια. Πήρα την απόφαση μετά από 3 χρόνια “ελεύθερης” ενασχόλησής μου με τον κινηματογράφο. Στόχος είναι η δημιουργία ταινιών, video clips, διαφημιστικών. Το “σημείο” είναι ο χώρος πολιτισμού, ή αλλιώς το γραφείο μου, το οποίο δημιουργήθηκε με αφορμή την εταιρεία παραγωγής. Στο «σημείο» πραγματοποιούνται μαθήματα υποκριτικής θεάτρου και κινηματογράφου, δημιουργικής γραφής, θεατρικής αγωγής για παιδιά & εφήβους, ενώ από φέτος στο χώρο θα παρουσιάζονται και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Η επαρχία δίνει δυνατότητα για καριέρα στο χώρο σου ή ισχύει ακόμα η φράση «Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα»;

Αναλόγως με το τι και πόσο θέλεις να ασχοληθείς. Η αλήθεια είναι ότι ειδικά στον κινηματογράφο η έδρα σου, σου αφήνει την ελευθερία να κινείσαι όπως θες. Άλλωστε πολλές ταινίες γυρίζονται εκτός Αθηνών. Ακόμη στην Κρήτη και ειδικότερα στο Ρέθυμνο, δεν υπάρχουν πολλές εταιρείες παραγωγής, επομένως δε χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ όταν αποφάσισα να επιστρέψω στο Ρέθυμνο. Αυτό που πραγματικά μπορεί να σε βοηθήσει στην Αθήνα, νομίζω ότι έχει να κάνει, πιο πολύ με το κομμάτι των «γνωριμιών».

Πώς αισθάνεσαι με την απήχηση των μικρού μήκους ταινιών σου;

Μόνο χαρούμενος μπορώ να νιώθω. Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε διαδικτυακά, μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Στροφές», με πρωτοβουλία του Δήμου Αγίου Βασιλείου. Ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και αυτό από μόνο του είναι μια προσωπική ικανοποίηση, ειδικότερα, όταν η ταινία αφορά ένα πολύ σοβαρό θέμα, όπως αυτό του αλκοόλ στην Κρήτη. Η ταινία πλέον θα προβάλλεται σε όλα τα σχολεία της Κρήτης. Το «τάμα» η ταινία μικρού μήκους που ολοκλήρωσα πέρσι, επίσης συνεχίζει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο.

Ποια σημαντική προσωπικότητα από Ελλάδα ή εξωτερικό θα ήθελες να υποδυθείς;

Νομίζω ότι πλέον νιώθω πιο πολύ σκηνοθέτης και λίγο ηθοποιός, επομένως ίσως να μη το έκανα καλά.

Ποιόν/ποια ηθοποιό από Ελλάδα θα ήθελες να σκηνοθετήσεις;

Την Ελένη Ράντου και την Μαρία Καβογιάννη

Πες μας κάτι για σένα που θα ήθελες να μοιραστείς.

Γενικά δε μιλάω πολύ. Άρα λέω κάτι για μένα ,αλλά και κάτι που θέλω να μοιραστώ.

Ποιο το μότο ζωής σου;

Όλα γίνονται για κάποιον λόγο. Κλισέ, αλλά ισχύει.

Με τι ασχολείσαι αυτήν την περίοδο;

Αυτή την περίοδο ολοκλήρωσα την πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά μου με τίτλο «Ρίγη». Είναι ένα ντοκιμαντέρ σχετικά σκοτεινές ιστορίες του Ν. Ρεθύμνου, αλλά και ιστορίες που είναι απλώς μύθοι & θρύλοι. Παράλληλα ολοκληρώνουμε με τους συνεργάτες μου,  το σενάριο της νέας μικρού μήκους ταινίας και συνεχίζω τις πρόβες για μια παράσταση που θα ανεβάσω στο «Σημείο».

 

*Συνέντευξη στον δημοσιογράφο Γεώργιο Ι. Χαλκιόπουλο